vrijdag 23 december 2011

The unstoppable tax collector - mail returns undelivered

Once again I experienced today what happens if something goes wrong, nobody does anything and the computersystem at the tax authorities continues spitting out tax claims and warnings.

In this case our client temporary left the Netherlands to work in another country. A country which unfortunately doesn't have a well organized post system like we have in the Netherlands. After his departure we filed the proper tax return. The tax authorities automatically processed the tax return and issued a tax assessment, unfortunately forgetting the requested exemption for income earned abroad. The applicable tax treaty, based on the standard OECD tax treaty, states that income from employment is taxed in the country in which the work is done. The work is done in the other country giving this country the right to tax the related income and therefore the Netherlands should exempt this income (which the tax authorities also confirmed today when we called them and confronted them with the filed tax return). But as said, this exemption was overseen by them at the time, which unfortunately often happens during the digital process, and so a tax assessment was issued claiming an additional amount from our client with regards to the foreign income.

It took this tax assessment weeks to arrive at the place of destiny, but unfortunately it was not delivered to our client but instead returned to the tax authorities with the comment that it could not be delivered. So anybody could see that our client did not receive the envelope and therefore did not read the contents. Unfortunately that is not what the tax authorities thought. Or they may have thought that but didn't take the right measures. Because in the mean time the computer system continued to spit out reminders, warnings and eventually the famous last notice on behalf of the Dutch queen. They all remained unpaid so the tax authorities started withholding money from other sources.

That was the moment our client found out and we heard about it for the first time. Just wish we would have received the requested digital copy of the tax assessment at the beginning, which didn't happen either. Now we have to send several requests to the tax authorities to adjust the tax assessment, stop the withholding of money and to pay back whatever has been withheld already.

The tax return contained the unique ID every registered tax advisor has. This way the tax authorities can see which advisor has filed the tax return. This means that the tax authorities could have picked up the phone when they got the tax assessment back undelivered to ask us if we knew how to reach our client. This way the unnecessary reminders, which nobody would see anyway, could have been prevented. One phone call could have saved a lot of work. But that didn't happen. My advise to the tax authorities: if you notice something strange just call.

Also: if you (being the tax authorities) receive a tax assessment back stating that it was not delivered you know that it won't be paid and that the tax payer will not be able to object against it within the time limit of 6 weeks. Stop the collection procedure at that moment till you have the proper address details. It would have been very unpleasant for our client to come home again from a year of hard work outside the Netherlands to find his house without television and furniture because the tax authorities sold it due to unpaid tax claims which never reached him (and were wrong too!).

The Court of Justice already decided several times that the tax authorities must prove, in case of a dispute, that the tax assessment actually reached the tax payer (timely). In this case it is clear that the tax assessment never reached the tax payer. Doing nothing is then the wrong option, only leading to much more work.

Well, the letters of objection and requests have been filed today. Let's see how long it will take the tax authorities to change it back to how it should have been done from the beginning.

Once the online portal for tax payers will be available "everybody" should be able to check the status of his/her own tax return online. If this includes confirmations of updates by email the above problem should not occur again. Why "everybody"? Because I expect that the portal will only be available to people with a DigiD and non-residents do not have a DigiD (unless they got one earlier during a resident period which is still valid).

vrijdag 18 november 2011

Changes 30% ruling adjusted by Lower House

#30% ruling less adjusted, lower salary requirement.

On November 17 the Lower House voted about the proposed changes in the 30% ruling. As stated in previous postings I expressed my concerns about these changes. Good news is now that the biggest change, the salary requirement, is revised as such that much less expats will lose or will be excluded from the ruling.

What were the original proposed changes?
  • A minimum salary requirement of € 50,000 per year (excluding the 30% allowance) will be introduced. This means that the gross salary would be € 72,000. This requirement should replace the education and work experience check.
  • Incoming employees must have stayed outside the Netherlands in a period of 25 years before arrival in the Netherlands. This was 10 years.
  • Incoming employees must have lived more than 150 km from Dutch border before the work in the Netherlands commences.
In close contact with politics, together with expat centers and international businesses and through media exposure Expatax has repeatedly expressed our concerns about the consequences the changes could have for the Dutch economy. Especially the required minimum salary, in practice higher than the required salary for the knowledge migrant ruling, would exclude thousands of expats from the ruling,  possibly leading to the consequence that international companies would leave the Netherlands. This could cause more economical damage than what would be saved with reducing the claim on the ruling.


Politicians were not deaf for our pleads. Amendments were proposed and some of them have been accepted. Lower House has voted and the following changes are approved.

Which changes have been approved by the Lower House?

The minimum salary will be adjusted in line with the knowledge migrant ruling. This means that the salary required will be reduced to € 35,000. Including the 30% allowance the gross salary should than be € 50,000. Scientists and researchers working at universities and knowledge organizations will be exempted from the salary requirement. For young masters below the age of 30 the salary requirement will be € 26,000.

To be able to financially support this adjustment the maximum term of the 30% ruling will be reduced from 10 to 8 years. This adjustment will only affect the new applications. Knowing that the 30% ruling was introduced to cover the extra territorial costs related to a temporary stay in the Netherlands this adjustment seems fair. Countries around us use an average maximum term of 6 years, so the Netherlands are still more generous.

The proposed changes concerning the 150 km distance from Dutch border and the increase in length of the stay outside the Netherlands from 10 to 25 years have been approved. Additional regulations are created to prevent abuse. I still have doubts about the distance requirement which could work out very unfair in specific situations, but that is something which must be worked out in the jurisdiction.

Additional comments have been made:
  • The text of the ruling will be adjusted as such that in case of change of employer it is relevant that an employment contract is signed within 3 months after the employee left the previous employer. Currently the ruling states that the work activities must be started within 3 months. The Supreme Court already ruled in the past that the idea behind the ruling is that a new job must be found within 3 months even though the work starts later than 3 months. So with this adjustment the text will be more in line with this decision from the Supreme Court. 
  • The ruling should stop when the work activities end. Currently the ruling is also applicable on for example options which are paid out within the maximum term of 10 years but at a time when the employee already left the company. The Supreme Court is currently dealing with a similar case, we are waiting for the outcome. 
  • Currently the ruling is guaranteed for the first 5 years of the employment contract. This will no longer be applicable from January 1, 2012 for new applications. From that date the ruling will be ended from the moment that the requirements are not met anymore. 
Transitional regulation

As mentioned in previous blogs the changes will not immediately affect the current granted rulings. The security of the first 5 years period will remain applicable for rulings which are granted with a start date before January 1, 2012. So if an employee has the ruling already for more than 5 years on January 1, 2012 he will fall under the old rules as long as he doesn't change employer. If the period ends after January 1, 2012 the salary requirement becomes applicable and also the distance requirement. The changed requirement concerning the period of previous stay will only affect new applications.

Conclusion

So determine whether the current salary is high enough, whether the transitional regulation is applicable and what needs to be done with regards to employees who lived within 150 km of the Dutch border when the work in the Netherlands started less than 5 years ago.

The Upper House also has to vote about the changes, but I don't expect that anything further will change. 

Still a lot to think about. Expatax can of course assist you. Expatax has extensive experience with the 30% ruling and assists many international companies with their payroll administration in the Netherlands. If you have any questions please check our Knowledge Base on www.expatax.nl/faq through which you can also contact me. 

donderdag 10 november 2011

Should the 30% ruling only remain for foreign CEO's?

@FransWeekers: "I do not want a salary ceiling for the #30% ruling because that would drive the head offices of multinationals out of the Netherlands".

Now I have lost it...

Let's go back to what he previously said.

"I do not want that a person who is living within 150 km's of the Dutch border will get the 30% ruling because this person will not have extra territorial expenses. The reimbursement of extra territorial expenses is the reason why the 30% ruling was created".

Well, he has a point there. No extra territorial expenses, means no reimbursement, fair enough. The changes he proposed are not the right changes though in my opinion but I have already made my point about this in earlier blogs.

So he said, the 30% ruling is granted so that the extra territorial expenses can be reimbursed. We do require a minimum salary, but not a maximum salary. But if the reason behind the 30% ruling is to cover the extra territorial expenses, why would that reason not be applicable in the case of a CEO? Of course a CEO has extra territorial expenses too. But let's say that the CEO receives a salary of
€ 2.000.000. He would then receive a tax free allowance of € 600.000. As if a CEO would have twenty times higher extra territorial costs than an expat with a salary of € 100.000. Will a CEO visit his family more often than a manager? Will this CEO need to live in a property with a monthly rent of
€ 40.000? I doubt it.

With the 150 km requirement the State Secretary said that it has a certain roughness in it, which means that it can exclude people from the 30% ruling which would otherwise have gotten it. What is the difference between 150 and 148 km, especially if the person living 148 km from the border is working 350 km away from home? Why not look at the distance between home and work instead of the distance from the Dutch border? Too bad, that is just the roughness in the figure of 150. The same roughness sees on the percentage of the ruling. It used to be 35% but in 2001 it was reduced to 30% due to the reduction of the tax rates in 2001. 30% is also a rough figure. If it is not enough the employer is allowed to reimburse the real expenses instead. But if it is too high nothing is done. That is the roughness, which must be there to prevent that everybody still has to proof their real expenses. But that doesn't mean it will always be fair. Reasonable costs do not increase with salary.

Money needs to be saved now due to the economic crisis. That is fair enough. Everybody has to help fighting the crisis. But it looks now as if the knowledge migrant with a salary of € 60,000 per year has too pay because he will lose the 30% ruling, but the CEO with a salary of € 2.000.0000 won't notice anything.

The State Secretary uses the same argument which was used to defend the bonus culture within multinationals. In the mean time measurements have been taken to prevent high bonuses. By using the same argument again with respect to the 30% ruling the idea is given that nothing has been learnt.

One other comment. One of the reasons the discussion started was due to the fact that two board members of Philips with the Dutch nationality have the 30% ruling. The previous CEO of Philips had the Dutch nationality. Weekers does not want to create problems for a multinational when they want to hire a CEO from abroad. Unless of course the CEO is Dutch and has been living outside the Netherlands only for 17 years. So he makes it more difficult for Philips to attract a Dutch CEO from abroad than a foreign CEO. Makes no sense to me.

The salary requirement should be lowered, it will now affect too many knowledge migrants in the Netherlands, while on the other hand a group is not affected at all.

Expatax is fighting against this salary requirement and wants it reduced and has combined forces with the municipalities of Amsterdam, Rotterdam, The Hague, Brainport Eindhoven, Expatcenters and international companies.

donderdag 3 november 2011

Will expats lose their job at ING?

Are #expats at #ING facing possible #redundancy?

Today ING has indicated that they are going to reduce their workforce with 2,700 people. 2,000 of them will be full time jobs within the company, the other 700 will be external employees who are posted at ING.

Reasons for this decision are:

- changing economic and financial environment
- reduced demand for mortgages
- stricter rules for the banking sector which require cost reductions

The sector itself also made it more difficult to get a mortgage. They have tightened the rules too. So it is not strange that the demand for mortgages has reduced. Therefore the reduced amount of work is a consequence of their own policy too.

It is easy to look at the changing economic and financial environment. But why not look at the possibilities? Act as an entrepreneur. Create business. Even the current rules give room for flexibility. Money should be flowing again and the economy grow. If banks sit on their money, the crisis can't be overwon. Instead of saving costs, the focus should be on making a profit. Profits which can be made by lending out money, as a mortgage or as a loan to companies. Otherwise it will become a negative spiral.

Many of the external employees posted at ING may be expats. We should keep these expats in the Netherlands. This is the wrong signal.

The reorganisation should be finalized at the end of 2013. Hopefully the reorganisation will not have to be finalized but can be stopped in the mean time. But if you do become redundant look at the options you have. For more info see www.expatax.nl/redundancy.

woensdag 2 november 2011

Expats face lower net income due to higher income related contribution Health Care Insurance Act 2012

In 2012 the ceiling for the income-related contribution Health Care Insurance Act (ZVW) will increase.

Employers are hardly prepared for the increase of the contribution.

Employees who earn more than around € 36,500 per year will be faced with considerably higher health care costs next year, which can increase with € 500 per year. Also employers can be confronted with much higher costs. Particularly at companies where remunerations are high. They must take into account an additional claim for health care contributions of up to 35% compared to 2011.

Income-related contribution

Employees pay a flat-rate nominal premium every month. Besides that also an income-related contribution is owed, however this amount is reimbursed by the employer. Since the employer pays it for the employee it is treated as a taxable benefit and therefore wage tax is calculated on this contribution. The wage tax is taken from the gross salary the employee earns. The income-related contribution is based on what the employee earns, whereby an income ceiling applies of
€ 33,427. The cabinet has decided that this ceiling will be increased to € 50,056. Since 2006 the maximum income-related contribution per person has increased by 33% (the increase for next year included).

Companies where most of the employees earn more than € 33,427, can see the health care costs increase enormously. The higher ceiling has an irrevocable impact on the purchasing power of the employee and therefore also on the salary negotiations. Many companies have not yet considered this. Currently the contribution is 7.75% of the income. That percentage goes down next year to 7.10%, but due to the higher ceiling many employees will nevertheless feel this change in their pockets.

Example of the consequences for an employee

For an employee who earns € 70,000, the income-related contribution currently is 7.75% of € 33,427 which is € 2,590 on an annual basis. Based on a tax rate of 52% it will cost the employee
€ 1,347. Next year the contribution will become 7.1% of € 50,056 euro which is € 3,554 euro on an annual basis. Based on a tax rate of 52% this will cost the employee € 1.848. Although the percentage goes down, the net income of the employee will therefore be reduced with € 501. Only if the income is below € 36,500 the employee will benefit. However most expats will be earning more than this amount. 

Example of the consequences for an employer

For the employer the costs of an employee with a salary of € 70,000 will increase with almost € 1,000 per year. When a lot of employees earn more than € 50,056 this can lead to high additional costs. Especially if the involved employees want to see the reduction of their net salary covered by the employer. However if most of the employees earn less than € 36,500 the employer may benefit of the lower percentage.

Conclusion

Both employer and employee should be aware of the possible higher health care contribution in 2012.

dinsdag 1 november 2011

Answers to questions about the proposed changes to the 30% ruling

The State Secretary of Finance has answered questions from political parties about the proposed changes to the 30% ruling. For me the answers are very unsatisfactory. His answers indicate that he will not adjust the proposed changes. Below I will discuss the questions and the anwers from the State Secretary. My comments will be between the answers. I hope it is clear which part the State Secretary said and which part is  my opinion. But to confirm, I basically disagree with the State Secretary and believe that all proprosed changes should not be accepterd.

What are the consequences for the knowledge migrants with specific expertise who don't reach the required salary level? What is the unwanted use of the ruling for which the salary requirement is introduced? What will be the consequence for the number of knowledge migrants who will come to the Netherland? Can you measure specific knowledge based on salary?

During time usage of the 30% ruling has grown. In 2002 32,000 employees got the 30% ruling, in 2009 this had grown to 40,000 employees. Seems good to me, The Netherlands seems to attract more knowledge workers. No says the State Secretary, the number has grown due to the infestation of the term "specific expertise" in practice, also due to court cases about this. There is no information given about the court cases. Why is the practice not changed? Something seems to go wrong, but instead of changing practice the State Secretary just decides to change the rules. He states that the ruling is granted to employees who don't have an higher education but an "average" education. The ruling is granted to employees who don't have the specific and scarce knowledge and experience which the ruling aims to reach. Ah, so either the requirements are not right or the requirements are not checked properly. But it seems to difficult to change the requirements so just an income requirement is introduced. As if somebody with a high salary immediately has specific and scarce expertise. Why not adjust the education requirement? In the past the requirements were created as such that there was room for discussion. The Supreme Court confirmed this and stated that the rules leave room for interpretation which meant that not all requirements had to be met but that one had to look at the "overall picture". So a shortage in education could be compensated with a long relevant work experience. Same with football players. Many of them focused entirely on football and not on education. Now it is assumed that the many years of strict training can be seen as education on higher level. So for football players exemptions are made. Exemptions like this make the system fall apart. Be strict about the requirements and it will all work fine. Change the rules as such that all requirements must be met. But this seems to be too difficult. A salary requirement will make it all simple... Frightening that our government doesn't understand its own rules anymore.

The effects of the salary requirement will be small according to the State Secretary. Instead of using the 30% ruling an employer can also reimburse the real extra territorial expenses. As if an employer can just push a button so that the calculations are made immediately, are the same for each incoming employee and also cost neutral for the employer. The 30% ruling is now part of the total package offered to the employee, if the real expenses are reimbursed then this reimbursement will be paid on top of the agreed salary. So it will cost the employer more. Or the reimbursement will be part of a so called "cafetaria system". But an employer nor an employee will know upfront what the extra territorial expenses will be. These costs can show up suddenly. How should an employer deal with this? Especially since any reimbursement must be based on a receipt showing the payment or based on publicly available information. At the moment the agreed salary is reduced to 70% in the employment contract with a top up with the 30% tax free allowance. Once the tax free allowance is removed the employee will not accept the 70% salary anymore since he will never know in advance what the real extra territorial expenses will be. Also a company pension is linked to the taxable salary. So if the taxable salary goes up due to this, also the pension base will be higher leading to higher pension premiums. Another cost for the employer. So more costs and more work for the employer, higher salary demands from the employee and the State Secretary just says that there will be no effect. But isn't that the standard reply from the Dutch government: there is no problem, don't worry nothing will change.

What is the unwanted usage of the 30% ruling?

The State Secretary doesn't want that persons who left the Netherlands just more than 10 years ago can come back to the Netherlands and claim the 30% ruling (again). Although it would be discrimination to exclude Dutch nationalities from the ruling he confirms that the unwanted use sees on people who were born in the Netherlands. Once born in the Netherlands, the Netherlands is your home country and coming back to your home country will not lead to extra territorial expenses. As if somebody could not have changed his live in such way that another country has become the new home country. What if a Dutch person is married in the US, has worked there for 15 years, got children there and is transferred by his US employer to the Netherlands to work here for 3 years? The State Secretary now states that the Netherlands are still his home country, he will not have extra territorial expenses and therefore should not get the 30% ruling. Irrelevant is that he will have a property in the US, family in the US etc. Proposed change to reach this is to change the period of stay outside the Netherlands from 10 to 25 years. Just a way to convince Dutch employees working abroad not to come back to the Netherlands.

What may happen? Employees are transferred to a company within the group which is based in for example Belgium instead of the Netherlands. These employees will also work for the entity based in the Netherlands but will not be on a Dutch payroll. So these employees will stay out of the Dutch system, will pay tax and premiums social security in Belgium and use the expat benefits there. In this situation the Netherlands will not get anything anymore, even less if the Belgium entity invoices the Dutch entity for the income. Ok, this may not be according to the rules, but one knows that employers can be (and are) inventive and it is clear that the tax authorities will not be able to check everything especially since their workforce will be reduced. It is not that I support these actions, totally not, but in an international environment companies may be willing to take the risk.

Other unwanted usage is the use of the 30% ruling by employees living just across the border. If these employees will not relocate they will not have extra territorial expenses and therefore they should not get the 30% ruling. That is a point, however it is not common for every employee to go working in another country, not even if it is not far away. Looking at the Dutch law which will become applicable, the high tax rates etc. employees on a higher level may not be very convinced to come to the Netherlands. But as said, the State Secretary has a point here. However the change can work out unfair. The proposed distance from the Dutch border is 150 km. This means that the entire UK is safe, there is only a very very small part of the UK less than 150 km away from a point in Zeeland. Was it done on purpose? On the other hand entire Belgium will be affected. All places in Belgium are less than 150 km away from Dutch border. What if an employee is living in Brussels, but works in Groningen? Distance is over 300 km. So this person will have to arrange a place of living in the Netherlands and be confronted with double costs, but he won't get the 30% ruling. Brussels-Amsterdam is also more than 150 km. Looking at traffic, employees may decide to stay in Amsterdam or use a plane to travel to Amsterdam. Extra costs just because of moving between the two capitals. Still no 30% ruling. Consequence: Philips or ASML in Eindhoven, the brainport of the Netherlands, may not be able to attract Belgium employees or DSM may not be able to attract German employees from the Ruhr region anymore.

I have placed more comments later in this blog.

What is the usage of the ruling?

Number of 30% applications granted

2002: 8,000
2007: 10,407
2008: 13,124
2009: 10,967
2010: 11,233
2011: 8,093 (Q1+Q2+Q3)

2002 seems an estimate to me, I wonder whether it is accurate. If you compare figures this should not be done if a figure is not certain.

Main groups who got the 30% ruling in 2011

Job rotation: 1,143
Topmanager: 129
Scientist: 619
Know-how: 2,818
Productspecialist: 379
Teacher international school/employee international organisation: 17
Diverse (sporters, artists, pilots): 37
Others: 2,951

Total: in 2011: 8,093

It is not known how this will look like once the changes take effect. This is or can't be investigated.

Also the budget effects are provided but I will not discuss this here. Question is whether the savings will be reached. Negative budget effects are not given. So only positive news is given, not the bad news.

Why was the 30% ruling created?

The main reason for creating the 30% ruling is the positive effect it has to the Dutch establishment climate. It has been proved that the 30% ruling is highly appreciated by organisations and companies which want to establish itself in the Netherlands. Research of The Ministry of Finance proved that the 30% ruling is one of the most imporant elements of the Dutch establishment climate. The fact that the 30% ruling is of influence for the choice in which country a company is established is that other countries have introduced a similar ruling for expats in the mean time.

Research has shown that Belgium, France, UK, Denmark, Sweden, Finland, Portugal, and Austria have special tax rulings for expats. Of course they all differ. But they have benefits. All for a certain period, mostly shorter than the Netherlands though.

If the 30% ruling is so important and other countries have similar arrangements what would be the benefit of changing it to a less interesting ruling? The government agrees that it is very beneficial, so wants to make it worse. I don't understand. Only the expected saving is given, not the loss of income due to companies who will not come to the Netherlands anymore. This is very strange. Is this the "average" mentality in the Netherlands? Average is good enough. When something goes well we should adjust the rules so that it goes average?

What will happen with exisiting declarations?

Exisiting declarations will remain granted. But not all. An employee who reaches the first period of 5 years after 1 January 2012 will be confronted with the new requirements. At that moment, so the day the first 5 years passed, he must meet the requirements (except the 25 years period outside the Netherlands). Of course this needs to be checked by the tax authorities, but I assume the tax authorities will be instructed to perform these checks automatically. If the 5 years period passed before 1 January 2012 he will be safe, even if he changes employer after that. So if an employer has an employee who was hired on 5 January 2007 who currently has a salary of € 60,000, this employee will lose the 30% ruling on 5 January 2012 unless the salary is raised. Or if the employee was hired from Belgium. Short term action is then required.

How is the salary calculated looking at the salary requirement?

Salary will be the normal wage, plus depending payments like a bonus, profit share or commission. These depending payments are not known in advance, so question is how this will be calculated. Will someone lose the 30% ruling if it turns out at the end of the year that the required salary was not reached? Will the salary requirement be reduced pro rata if the employee doesn't work in the Netherlands the whole year? What if he works on different days, which change every week, while on the other days he works for the company in another country? His total salary will then be above the salary level, but the part in the Netherlands below the level. So by working in two countries a benefit is missed?

What will be the consequences for universities?

In general teachers, researchers and professors at universities earn less than what they could earn as an employee of a commercial company. Expected is that 85% of the employees of universities who currently have the 30% ruling will not get it anymore or lose it. This is somehow accepted. Only a lower salary requirement of € 26,605 is created for promovendi younger than 30. The period of promotion in the Netherlands will also not taken into consideration to determine whether he is recruited from abroad.

So a lower salary for young employees is introduced for universities but unlike the Knowledge Migrant Scheme this lower salary is not applicable for other employees as well, working for commercial companies or non-profit organisations/ Is this fair?

Is the 150 km requirement according to EU law?

The 30% ruling sees on employees. So relevant is whether the changes will not affect the free movement of employees within the European Union. Stated is that the 150 km requirement is not a direct discrimination based on nationality. With regards to indirect discrimination  based on nationality it is noted that the relevant article in the EU treaty was meant to prevent that foreign employees or treated less favourable than resident employees who had the nationality of that state. The changes will affect Belgian and German employees earlier than for example Italian employees. However the question should be asked whether the situation is equal which should be treated equally. The State Secretary has the opinion that the situations are not equal, saying that Belgian employees for example live so close to the Netherlands that they will not have extra territorial expenses. This is questionable. See my earlier comment. And what if an Italian employee is transferred to Belgium to work there for 6 months and then transferred to the Netherlands? He was staying in Belgium when he was transferred to the Netherlands so he will not meet the new requirements unlike he would have been transferred directly from Italy to the Netherlands. So it does affect the freedom of movement of employees within the EU.

On the other hand the State Secretary says that the 30% ruling is just an extra benefit which may be used if an employee comes to the Netherlands. So it favours the free movement of employees. Yes sure, but then the requirements should be the same for each person in the EU.

Is the 150 km requirement fair?

Well, 150 km is just a choice. It may not always be fair, but that's just what it is, according to the State Secretary. Yes, he is right, but he should provide better arguments.

Conclusion

The State Secretary has answered questions from political parties. My conclusion is that the answers were vague, not very specific and not really argumented. He admitted that the 30% ruling is very important for companies to decide whether they want to establish a branch in the Netherlands. Reducing the benefit will definitely hurt the establishment climate and affect the Dutch economy, long term. It is against the goal of the Ministry of Economy to make the Netherlands a real knowledge economy. Negative consequence are not calculated, only the possible savings. This is not a proposal our parliament should accept!

Expatax will keep fighting against these proposed changes.

dinsdag 27 september 2011

Heffingsrente fiscus opnieuw op de schop

@Telegraaf, #Heffingsrente #fiscus opnieuw op de schop.

Zo luidt de kop in de Telegraaf. Schande roepen veel belastingadviseurs. Ik wil echter niet van schande spreken.

De regeling inzake heffingsrente gaat dus opnieuw op de schop. Je zou toch denken dat ze bij het Ministerie van Financien eens klaar moeten zijn met scheppen. Maar nee, weer gaat de heffingsrenteregeling op de schop. Wat mij betreft moeten ze de kuil maar eens dichten en voorgoed asfalteren. En er dan niet meer aankomen.

Vanmiddag nog gelezen, een opmerking van prof. dr. S.J.C. Hemels in Het Register, het vakblad van het Register Belastingadviseurs: "Belastingwetgeving mag geen proces van trial-and-error zijn".

Daar ben ik het volkomen mee eens. Belastingwetgeving moet consistent zijn, je moet erop kunnen vertrouwen, zeker als je lange termijn beslissingen moet nemen. Helaas blijkt belastingwetgeving vaak afhankelijk te zijn van de waan van de dag. Dan zijn het weer bepaalde idealen die door een politieke partij moeten worden behaald waarvoor dan fiscale wetgeving wordt ingezet, nu zijn het weer bezuinigingen die moeten worden doorgevoerd. Op zich is belastingwetgeving natuurlijk ingegeven door de noodzaak voor de overheid om geld binnen te halen, maar probeer dan als overheid beslissingen voor een langere tijd te laten gelden.

Zo is de regeling omtrent de heffingsrente per 1 januari 2006 nog gewijzigd, op 1 januari 2010 werd dat weer gewijzigd en in het Belastingplan 2012 staat weer een nieuwe wijziging. Waarom moet de regeling zo vaak worden gewijzigd? Kunnen degenen die de regeling doorrekenen niet verder kijken dan een paar jaar? Is er werkelijk sprake van trial-and-error wetgeving? Laten we deze wijziging maar eens doorvoeren en dan zien we wel hoe het uitwerkt? Er is al vele jaren discussie over het berekenen van heffingsrente. Aan veel buitenlandse klanten moet ik uitleggen wat dat extra bedrag op die aanslag betreft. Dat ze blij zijn te zien dat de teruggave hoger uitvalt dan verwacht. Totdat er ineens een te betalen bedrag volgt. Dan is het enthousiasme plots minder. In België kennen ze geen heffingsrente, daar moet je gewoon betalen wat je moet betalen. Punt. Heffingsrente is daar niet nodig. In Nederland blijkbaar wel, maar dan moet het percentage wel elk kwartaal opnieuw worden vastgesteld. Afhankelijk van de rente op de markt, of toch weer niet als de politiek het percentage toch te hoog vindt. Dus een hoop rompslomp, onduidelijkheid en vaak niet te verkopen.

Wat mij betreft: geheel afschaffen die regeling. De belastingdienst is dan niet meer de spaarbank die ze niet wil zijn en de belastingplichtige wordt niet geconfronteerd met een te betalen bedrag aan heffingsrente indien een aanslag wordt opgelegd. Met de toegenomen informatie waarover de belastingdienst beschikt, zie de vooringevulde aangifte, moet het voor de belastingdienst toch mogelijk zijn om redelijk snel te kunnen bepalen of een belastingplichtige aanvullend belasting moet voldoen. Door het opleggen van een voorlopige aanslag kan de belastingheffing dan naar voren worden gehaald. Heeft de belastingdienst niet voldoende gegevens, zoals bij een ondernemer dan kan worden aangesloten bij de jaarlijkse schatting in combinatie met de periodieke BTW aangiften.

In het Belastingplan 2012 wordt de berekening van heffingsrente verplaatst naar een begindatum die start op 1 juli volgend op het betreffende belastingjaar. Hierdoor zouden veel belastingplichtigen die aangifte doen voor 1 april niet meer in aanraking komen met heffingsrente. Nou dat is mooi, verleg de datum dan nog verder en we zijn er helemaal vanaf. Laat ik er echter  maar vanuit gaan dat dit niet zal gebeuren.

In het artikel in de Telegraaf wordt er door de aangehaalde adviseur op gewezen dat het schande is dat de overheid wil beperken dat er heffingsrente wordt uitbetaald bij een teruggave terwijl de belastingplichtige wel gewoon heffingsrente moet voldoen als hij belasting moet bijbetalen. Ook wordt er het voorbeeld aangehaald waarbij een belastingplichtige gaat procederen, deze zaak verliest en vervolgens wordt geconfronteerd met een nog hoger bedrag aan heffingsrente. Er wordt aldus gemeten met twee maten. Maar is dat wel zo?

Moet de overheid, dus de belastingbetaler, dan maar lijdzaam toezien als een belastingplichtige de verschuldigde belasting laat betaalt? Is een belastingplichtige niet zelf verantwoordelijk voor het juist berekenen van zijn belastingschuld? De belastingplichtige bezit namelijk de meeste gegevens om deze schuld te bepalen, eerder nog dan dat de belastingdienst hierover beschikt. Zeker als de belastingplichtige wordt bijgestaan door een belastingadviseur kun je stellen dat een belastingschuld eerder kan worden bepaald. Procederen is ook een keuze en uiteraard een groot recht. Moeten andere belastingplichtigen dan maar opdraaien voor tijdsverlies ontstaan door een verloren rechtzaak? Dit is echter een discussie die deze blog te buiten gaat, in relatie tot het fundamentele recht om naar de rechter te stappen, ook indien bij voorbaat duidelijk is dat een procedure geen kans van slagen heeft.

Daarnaast oordeelde de Hoge Raad op 25 september 2009 dat gezien het beleid van de Belastingdienst om in beginsel binnen drie maanden na het indienen van een aangifte een (voorlopige) aanslag op te leggen, het zorgvuldigheidsbeginsel zich ertegen verzet dat er meer heffingsrente in rekening wordt gebracht als deze termijn wordt overschreden, dan wanneer deze termijn wel gehaald wordt. Dit wordt slechts anders indien en voor zover overschrijding van de termijn van drie maanden niet te wijten is aan de Belastingdienst (een voorbeeld is bijvoorbeeld als de belastingplichtige erg traag is met het beantwoorden van vragen). Met andere woorden, door snel de aangifte in te dienen wordt de berekening van heffingsrente beperkt. Het snel indienen van een aangifte ligt in de beschikkingsmacht van de belastingplichtige. Als de belastingplichtige ervoor kiest om de aangifte later in te dienen of geen voorlopige aanslag aan te vragen kan mijns inziens het berekenen van heffingsrente gerechtvaardigd zijn, ook indien er geen rente wordt berekend als er sprake zou zijn van een teruggave. De belastingdienst mag immers niet worden gebruikt als financieringsvehikel door de belastingplichtige. De belastingdienst moet geld innen en de belastingplichtige en diens adviseur mogelijkheden verkennen om legaal zo weinig mogelijk belasting te hoeven betalen. De belastingdienst is er echter niet voor om te functioneren als bank. Daarvoor zijn andere instanties. Dan lijkt me de (tussen)oplossing om geen heffingsrente te berekenen voor 1 juli van het volgende jaar nu nog niet eens zo slecht.

Laten we ophouden met scheppen en discussieren. Die twee gaan niet goed samen.

Lunch voor personeel is niet zakelijk

Als u als werkgever aan uw personeel een lunch aanbiedt dan wordt dit in de meeste gevallen aangemerkt als loon, zelfs als de lunch wordt besteed aan werkoverleg. Dat heeft de rechtbank in Haarlem recent bepaald. Een lunch voor werknemers heeft nu eenmaal geen zakelijk karakter in de ogen van de fiscus, aldus de rechter. Ook niet als de werknemers een derde van hun lunchtijd besteden aan werk. Door een lunch te verstrekken besparen werknemers namelijk op hun privé uitgaven, er moet toch gegeten worden. Daarnaast komt het toch vaak voor dat tijdens de lunch zaken die met het werk te maken hebben, ongepland, worden besproken. Het bespreken van zaken geeft nog geen zakelijk karakter aan de lunch.

Het ging in de rechtzaak om een bedrijf dat werklunches voor het personeel als aftrekpost opvoerde. De belastingdienst accepteerde dat niet en legde een naheffing op van in totaal € 3.276. De werkgever is hier tevergeefs tegen in beroep gegaan. Het bedrijf rekende voor elke werknemer de eerste tachtig verstrekte lunches niet tot het loon. De argumentatie hiervoor luidde dat werknemers vaak buiten het kantoor de lunch gebruiken om zakelijke gegevens met elkaar uit te wisselen. Van de dertig minuten die zo'n lunch duurt wordt minimaal 10 minuten over zaken gesproken die het werk betreffen.

De rechtbank vond dat bij deze lunches toch geen sprake was van een meer dan bijkomstig zakelijk belang. Het waren geen vergaderlunches, dus behoren deze maaltijden gewoon tot het loon (op basis van het normbedrag). Als er wel sprake is van een meer dan bijkomstig belang dan kan het verstrekken van een maaltijd zijn vrijgesteld. Hiervan kan sprake zijn in de volgende gevallen:
  • al dan niet verwacht overwerk of werk op koopavonden
  • dienstreizen
  • reizen van mobiele en ambulante werknemers, zoals vertegenwoordigers en accountants
  • zakelijke besprekingen met klanten buiten de vaste werkplek
  • werkzaamheden op niet-permanente locaties, zoals bij het werk van wegenbouwers, bouwvakkers en medewerkers van een filmcrew
  • werkzaamheden aan boord van vliegtuigen, schepen, boorplatforms of kermiswagens
Als een werknemer door zijn werk tussen 17.00 en 20.00 uur niet thuis kan eten, is er in elk geval sprake van een meer dan bijkomstig zakelijke maaltijd.

Hou dus de exacte omstandigheden in de gaten bij het bepalen of de lunch tot het loon hoort of niet. Hou daarnaast ook rekening met de gevolgen voor de BTW. Het is in ieder geval van belang de bon goed te bewaren en bij voorkeur ook op deze bon te laten vermelden met wie de lunch heeft plaatsgevonden. Laat ook niemand een kindermenu bestellen, het idee dat er kinderen aanwezig waren neemt meteen het karakter van een zakenlunch weg.

vrijdag 16 september 2011

Smartphone: slim belonen?

De mogelijkheid voor de werkgever om een smartphone of tablet onbelast te vergoeden.

Terwijl ik dit blog typ bevinden zich op mijn bureau een iphone, een ipad, een laptop en een pc. Tien jaar geleden had je een pc en een vaste telefoon (en een aparte fax). Maar het digitale tijdperk heeft alles veranderd. Een telefoon is allang niet meer alleen een telefoon. Met ingebouwde GPS, internet, fotocamera etc is de belfunctie langzaam maar zeker naar de achtergrond gedrongen. De omgekeerde wereld begint te komen met het verschijnen van fotocamera's waar ook mee gebeld kan worden. Het feit dat het verschil tussen computers en telefoons vervaagt, zeker met de komst van de tablets, heeft de wetgever voor een probleem geplaatst. Want voor verschillende apparatuur gelden verschillende regels met betrekking tot de mogelijkheid deze apparatuur onbelast te vergoeden. En aangezien de ontwikkeling snel gaat en er steeds weer nieuwe apparaten verschijnen is het voor de wetgever moeilijk om de regelgeving up to date te houden.

Is een smartphone nu een telefoon of een computer? Is een tablet een computer of een multimedia apparaat? Het verschil is belangrijk. Want om voor onbelaste vergoeding in aanmerking te komen dient er wel sprake te zijn van zakelijk gebruik ten behoeve van de werkgever. De staatssecretaris heeft daarom op 5 juli 2011 een besluit uitgevaardigd waarin hij het onderscheid duidelijk maakt tussen communicatiemiddelen en computers.

Het besluit vermeldt dat onder communicatiemiddelen moet worden verstaan middelen waarbij de communicatie een centrale rol speelt. Hoe logisch kan iets zijn... Laat ik zeggen dat we ervan uit mogen gaan dat het in principe draait om de (ouderwetse) telefoon. Maar ook smartphones vallen hieronder en juist deze smartphones kennen vele aanvullende functies die het bellen zelf weer minder centraal stellen. Om het af te bakenen benoemt het besluit nog een tweetal kenmerken van een communicatiemiddel:

  • het beeldscherm mag een diagonaal hebben van niet meer dan 7 inch (17,78 cm)
  • het beeldscherm en de invoermogelijkheden zijn bij deze apparaten te beperkt voor langdurig gebruik als computer
Maar daarna wordt dit weer afgezwakt. De werkgever krijgt namelijk de mogelijkheid aannemelijk te maken dat een specifiek product met een groter beeldscherm toch een communicatiemiddel is. Dus de wetgever probeert het verschil tussen een communicatiemiddel en een computer duidelijk te maken maar geeft meteen aan dat zijn uitleg misschien niet met de werkelijkheid strookt. Daarna vermeldt het besluit ook nog dat afhankelijk van technologische ontwikkelingen naar verwachting het onderscheid tussen computers en communicatiemiddelen verder zal vervagen. Maar goed dat is weer het voordeel van een besluit, deze kan steeds weer worden aangepast waarbij oude besluiten vervallen. Indien dit in de wet geregeld zou zijn dan zouden de regels veel moeilijker kunnen worden gewijzigd.

Waarom is het verschil nu zo van belang? Dit ligt hem in de mogelijkheid voor de werkgever om een specifiek apparaat wel of niet onbelast te kunnen vergoeden en onder welke voorwaarden.

Voorop staat in ieder geval dat er sprake moet zijn van zakelijk gebruik. Hoe meer bijkomende functies een apparaat heeft hoe eerder de belastingdienst kan stellen dat het zakelijk gebruik ondergeschikt raakt. Zeker met de enorme groei van het aantal apps kan makkelijker worden gesteld dat het apparaat ook voor niet zakelijke doeleinden wordt gebruikt.

Maar zwart wit gezien gelden de volgende eisen.

  • Een communicatiemiddel kan belastingvrij worden verstrekt vanaf een zakelijk gebruik van 10%.
  • Een computer kan belastingvrij verstrekt worden vanaf een zakelijk gebruik van 90%.
Dit toont meteen het belang het onderscheid te maken tussen een communicatiemiddel (zakelijk gebruik van meer dan bijkomstig belang) en een computer (nagenoeg geheel zakelijk gebruik)

Dus houd als werkgever momenteel goed het formaat van het beeldscherm van het apparaat in de gaten. Het beeldscherm bepaalt namelijk grotendeels de mate van bewijs dat benodigd is om het apparaat belastingvrij te vergoeden.

zaterdag 10 september 2011

Belastingteruggave wordt gestort op verkeerde bankrekening

Wat kunt u doen indien uw belastingteruggave door de belastingdienst is gestort op de verkeerde bankrekening?

Beoordeling door de Nationale Ombudsman van de procedure die door de belastingdienst wordt gevolgd, gepubliceerd op 22-08-2011.

Het zal je maar gebeuren. Na lang wachten ontvangen je de belastingaanslag met daarop de verwachte teruggave en dan blijkt dat de aanslag een bankrekeningnummer vermeldt dat niet van jou is. Mogelijk is het een verkeerd nummer omdat een tikfout is gemaakt bij het invullen van dit nummer in de aangifte. Of het rekeningnummer is van een persoon of werkgever waarmee je inmiddels niet meer het allerbeste contact hebt. Wat zijn dan de regels?

De belastingdienst maakt de belastingteruggave over op de rekening die bij hen bekend is. Hiervoor kijken ze naar het rekeningnummer wat ze in voorgaande jaren hebben gebruikt. Is dit rekeningnummer gewijzigd dan dien je dit zelf aan de belastingdienst mede te delen. Je kunt dit vermelden in de aangifte zelf maar om te voorkomen dat de belastingdienst hier overheen kijkt, hetgeen helaas wel eens gebeurt, is het aan te raden een apart verzoek hiertoe bij de belastingdienst in te dienen. Heb je niet eerder aangifte gedaan zorg dan dat je het rekeningnummer goed controleert voordat je de aangifte indient. Als het rekeningnummer is gewijzigd informeert de belastingdienst je daarover in een aparte brief.

Wat nu als je bent vergeten om de wijziging door te geven of een tikfout hebt gemaakt?

De belastingdienst maakt dan gewoon de teruggave over op de verkeerde bankrekening. De belastingdienst heeft hiermee bevrijdend betaald. Zij hebben in principe aan hun verplichting voldaan. Zij zullen dan niet alsnog de teruggave aan jou direct overmaken. Dit wordt wellicht anders indien ze zelf een heel verkeerd rekeningnummer hebben gebruikt, maar dat komt naar mijn mening zelden tot nooit voor.

Controleert de bank dan niet of de naam van de ontvanger overeenkomt met de naam op de betalingsopdracht van de belastingdienst?

Vroeger toen de overmakingen nog per check of accept giro gebeurden werd nog wel gecontroleerd of de naam van de ontvanger overeenkwam. Het kon dan ook wel even duren voordat de betaling was verricht. Deze tijd is inmiddels achter ons. Tegenwoordig willen we dat betalingen heel snel worden gedaan, bij voorkeur in real time. Hoe sneller hoe beter. Internetbankieren geeft ons die mogelijkheid. De snelheid gaat wel ten koste van de controle. Banken krijgen miljoenen opdrachten per dag en kunnen dus niet meer diepgaand elke overboeking controleren. Als het overboekingen betreft tussen klanten van eenzelfde bank kan de bank deze controle vaak toch nog wel uitvoeren, maar als er sprake is van verschillende banken dan gebeurt dit in principe niet. Dit staat ook in de algemene voorwaarden van een bank en hiertegen kan dus weinig richting de bank zelf worden gedaan.

Maar er is sprake van een zogenaamde onverschuldigde betaling. Kan de belastingdienst het geld dan niet gewoon terugboeken?

Voor de belastingdienst is er geen sprake van een onverschuldigde betaling. Zij hebben bevrijdend betaald aangezien de betaling is gedaan op het bij hen bekende nummer en zij stellen dat het de verantwoording van de belastingplichtige is ervoor te zorgen dat de belastingdienst beschikt over het juiste rekeningnummer. De belastingdienst zal de teruggave dan ook niet kunnen terughalen. "…

In meer formele bewoordingen: Uitbetalingen die het gevolg zijn van een onjuiste aanwijzing door de belastingschuldige, blijven voor diens rekening (art. 7a Leidraad Invordering 2008). De ontvanger beroept zich in dat geval op het bevrijdende karakter van de (uit)betaling (art. 6:34 BW).

Is er dan echt niets te doen?

Gelukkig wel. Neem in ieder geval meteen contact op met de belastingdienst en laat het niet weken wachten. De belastingdienst zal dan nakijken aan wie is betaald. Als de betaling is gedaan aan een persoon die bij hen bekend staat als (fiscale partner) of indien betaald is aan de werkgever of curator dan stellen zij dat je met de betaling bent gebaat en zal verder niets worden ondernomen. Is dat niet het geval dan zal de belastingdienst in eerste instantie proberen te bemiddelen. Dit betekent dat ze (binnen 10 dagen) contact opnemen met degene die de teruggave heeft ontvangen met de mededeling dat de teruggave voor jou was bedoeld en verzoeken het geld (binnen 14 dagen) terug te storten naar de belastingdienst. De belastingdienst kan dit echter niet afdwingen. Dus als blijkt dat de betreffende persoon het geld niet wil terugstorten dan eindigt daarmee de bemiddeling door de belastingdienst. De belastingdienst zal dan aangeven dat je zelf het geld maar moet terughalen. Daartoe zullen zij de contactgegevens verstrekken van deze persoon. Je moet dan zelf verder contact opnemen en eventueel naar de rechter stappen op grond van onverschuldigde betaling dan wel onrechtmatige verrijking.

De Ombudsman heeft deze week bepaald dat de handelingswijze van de belastingdienst wat hem betreft acceptabel is en dat ook het verstrekken van persoonsgegevens te rechtvaardigen is.

Tips voor de belastingplichtige

  • Zorg ervoor dat de belastingdienst steeds het juiste rekeningnummer heeft. Is voorheen altijd het rekeningnummer van je (ex-)partner gebruikt zorg er dan voor dat dit bij de belastingdienst wordt gewijzigd. 
  • Check het rekeningnummer dat is vermeld op de uitnodiging voor het doen van aangifte.
  • Blijkt dat de teruggave is gestort op een verkeerd nummer neem dan meteen contact op met de belastingdienst.
Overweging voor de belastingdienst

De aanslag vermeldt het bankrekeningnummer waarop de teruggave wordt gestort. Momenteel is de teruggave vaak al gestort op het moment dat de belastingplichtige de aanslag ontvangt. Wellicht is het te overwegen de uitbetaling te vertragen en bijvoorbeeld te verrichten een paar dagen nadat de aanslag door de belastingplichtige is ontvangen. Dit geeft de belastingplichtige nog de tijd om te reageren. Uiteraard zijn de meeste belastingplichtigen gebaat bij een snelle uitbetaling. Vandaar de overweging om de termijn slechts een paar dagen te laten zijn. Hiermee kan de belastingplichtige uitbetaling dan nog voorkomen. Dit vereist wel snelle actie van de belastingplichtige maar deze kan altijd nog terugvallen op de huidige standaardprocedure. Tevens vereist het toegang van de betreffende belastingdienstmedewerker in de nodige systemen. Hier zal het grote probleem liggen. Zodra immers tot uitbetaling is besloten of de aanslag is aangemaakt dan wordt dit verzorgd door een andere eenheid binnen de belastingdienst. En hoe meer personen er bij betrokken zijn hoe langer de communicatie duurt. Het is dus maar een overweging. Maar zoals hiervoor al aangegeven draait het tegenwoordig allemaal om snelheid. Wij willen dat geld zo snel mogelijk wordt overgemaakt, maar we moeten dan wel rekening houden met een bepaalde foutmarge. Dus mijn verwachting is dat het huidige systeem niet snel zal worden gewijzigd.

Dat een en ander toch vervelend kan uitlopen blijkt uit het geval waarin de belastingplichtige niet meer in Nederland woonachtig was en ook niet beschikte over een Nederlandse bankrekening. Helaas kan een buitenlandse bankrekening ook niet in de aangifte worden vermeld en moet dit via een aparte procedure verlopen. Daarnaast duurt uitbetaling op een buitenlandse rekening vaak maanden langer dus werd besloten om het bankrekeningnummer van de werkgever te vermelden als rekeningnummer voor de teruggave. Dus zo kon het gebeuren dat de teruggave inderdaad werd gestort op het rekeningnummer van de werkgever. Echter, de werkgever was inmiddels failliet gegaan. De teruggave viel dus in de faillissementsboedel. De curator bevestigde de ontvangst van de teruggave en erkende ook dat deze voor de ex-werknemer was bestemd. Echter door het faillissement en de negatieve boedel zal de curator niet meer in staat zijn om de teruggave ooit nog door te sturen. Dus als je een rekeningnummer van een ander gebruikt, houd dan rekening met mogelijke gevolgen.

En wil je de belastingteruggave snel ontvangen, doe dan tijdig aangifte of verzoek een voorlopige teruggave.

donderdag 8 september 2011

Geen bezwaarkostenvergoeding bij voorlopige aanslag. Oneerlijk?

Indien een belastingplichtige een fout maakt kan hij worden geconfronteerd met een correctie van de aanslag. Is er sprake van schuld of opzet dan kan de belastingdienst een boete opleggen. Als de belastingdienst een fout maakt dan kan de belastingplichtige hiertegen bezwaar maken en vragen om correctie. De belastingplichtige kan uiteraard geen boete opleggen, al is dit recent in specifieke gevallen wel mogelijk gemaakt als de overheid bijvoorbeeld te lang doet over het nemen van een beslissing.

In plaats van een boete op te leggen kan de belastingplichtige wel vragen om een kostenvergoeding. Dit speelt indien er sprake is van een fout of nalatigheid van de kant van de belastingdienst en de belastingplichtige extra kosten moet maken om bezwaar te maken, bijvoorbeeld omdat een belastingadviseur moet worden ingeschakeld.

Helaas gaat er nog wel eens iets fout bij het afhandelen van een aangifte en wordt een onjuiste aanslag opgelegd. Lang geleden is intern bij de belastingdienst afgesproken dat ze de belastingplichtige niet lang in onzekerheid wil laten zitten nadat de aangifte is ingediend en dat er omwille van een snellere afhandeling binnen korte termijn na indiening van de aangifte een voorlopige aanslag wordt opgelegd.

In de voorlopige aanslag wordt normaal gesproken de aangifte gevolgd. De belastingdienst neemt gewoon de gegevens, doet misschien een heel korte check, maar gaat niet dieper op de aangifte in. Dit wordt pas gedaan bij het opleggen van de definitieve aanslag. Hierbij is de belastingdienst uiteraard wel afhankelijk van de juiste verwerking van de gegevens in de ingediende aangifte in hun eigen systeem. Helaas gaat dit nog regelmatig mis. Vooral zodra er sprake is van een buitenlandse situatie gebeurt het nogal eens dat bepaalde gegevens niet dan wel niet juist worden verwerkt. En aangezien ons kantoor gespecialiseerd is in deze situaties, waarbij vaak een C of M biljet moet worden ingediend, worden wij geconfronteerd met veel foute aanslagen.

Uiteraard is dit vervelend voor alle betrokken partijen, maar na het indienen van bezwaar wordt de fout vaak meteen gecorrigeerd. Soms kost het iets meer overredingskracht omdat het vaak specifieke situaties betreft maar we komen er altijd uit. We dienden dan meteen een verzoek in om toekenning van een bezwaarkostenvergoeding en kregen die normaal gesproken wel toegekend, mits uiteraard het verzoek hiertoe in behandeling werd genomen. Echter sinds een wijziging in de wet per 1 januari 2010 is de situatie geheel anders. Vanaf dat moment is bepaald dat tegen een voorlopige aanslag geen bezwaar meer mogelijk is. En als bezwaar niet mogelijk is dan wordt er ook geen bezwaarkostenvergoeding toegekend. We hebben het afgelopen jaar nog wel bezwaarkostenvergoedingen ontvangen maar de laatste tijd worden ze afgewezen.

Is dat terecht? Dit is de grote vraag.

Naar mijn mening is het in ieder geval niet rechtvaardig. Zoals de AWR ook al voorschrijft wordt de inspecteur geacht bij het opleggen van een aanslag zorgvuldig te werk te gaan. Hij moet rekening houden met alle hem bekende feiten. Dus een aanslag moet een zekere basis hebben. Dit geldt wat mij betreft ook voor een voorlopige aanslag. Ook deze moet een duidelijke basis hebben. Echter kan een voorlopige aanslag (ruwweg) worden opgelegd op twee gronden:

  1. voorlopige aanslag opgelegd voor het einde van het belastingjaar op basis van een schatting of verzoek voorlopige teruggaaf/voorlopige aanslag;
  2. voorlopige aanslag opgelegd na het einde van het belastingjaar op basis van een ingediende aangifte voor het betreffende jaar.
Bij de situatie onder 1 stelt de belastingdienst dat een bezwaar niet nodig is omdat door middel van het indienen van een verzoek de aanslag snel kan worden gecorrigeerd. Dit is in principe juist. Is de schatting onjuist dan kan via de normale weg een nieuwe voorlopige aanslag worden aangevraagd. In de loop van het jaar is dat geen probleem. Onze overheid vindt dat dit zo makkelijk gaat dat een kostenvergoeding dus niet nodig is. Of dit juist is valt te betwisten, maar ik ga nog mee in die redenering, zeker ook omdat ook van de belastingplichtige kan worden verwacht dat op tijd een schatting dan wel een aangifte van een vorig jaar wordt ingediend, zodat de belastingdienst steeds up to date is met zijn gegevens.

Bij de situatie onder twee is het echter geheel anders. De voorlopige aanslag wordt hierbij opgelegd op basis van de ingediende aangifte. Dat deze dan verkeerd wordt verwerkt is niet te wijten aan de belastingplichtige, tenzij uiteraard een fout is gemaakt, maar daar ga ik hierbij niet van uit. De aangifte wordt ingediend, de klant wordt geinformeerd en de belastingdienst besluit zonder nadere berichtgeving af te wijken van de aangifte en een te hoge voorlopige aanslag op te leggen. Bezwaar maken mag niet meer, dus hoe moet er dan worden gereageerd? Een nieuw verzoek of schatting kan ook niet worden ingediend want het belastingjaar is al verstreken. Dus dan maar een gewone brief, met gelijke inhoud als een bezwaarschrift met dezelfde onderbouwing dat echter geen bezwaarschrift mag worden genoemd. Het werk moet dus wel worden gedaan en de belastingdienst zal de door hen gemaakte fout erkennen maar geen kostenvergoeding toewijzen. Zoals gezegd komt mij dit onrechtvaardig over.

Wat nu als we geen "bezwaar" maken tegen de te hoge voorlopige aanslag? De klant betaalt gewoon de aanslag. We wachten op de definitieve aanslag. Daartegen maken we dan bezwaar omdat deze feitelijk onjuist is. Gevolg: we krijgen alsnog gelijk, een bezwaarkostenvergoeding moet worden toegewezen en de belastingdienst moet het onterecht ontvangen bedrag terugbetalen met rente. Bevordert dit de klantvriendelijkheid van de belastingdienst? Dat lijkt me niet.

Een praktijkgeval.

Deze ochtend hebben we contact gehad met de belastingdienst in verband met een verzoek om een bezwaarkostenvergoeding. Onze klant had een deel van het jaar in het buitenland gewerkt dus op grond van het relevante verdrag hebben wij een tegemoetkoming gevraagd ter voorkoming van dubbele belasting. Niets vreemds aan zou je zeggen, maar helaas gaat dit in de meeste gevallen fout bij de belastingdienst en wordt de tegemoetkoming niet verwerkt en dus niet toegekend. Gevolg hiervan was dat onze klant, inmiddels woonachtig in het buitenland, werd geconfronteerd met een voorlopige aanslag met een te betalen bedrag van enkele tienduizenden Euro's. Herinnering, aanmaning en dwangbevel waren inmiddels ook al opgelegd. Daar is de belastingdienst tegenwoordig heel erg snel mee. Een kopieaanslag hadden wij helaas ook niet gekregen van de belastingdienst dus er moest snel worden gehandeld.

We hebben meteen bezwaar tegen de aanslag ingediend en verzocht om uitstel van betaling alsmede een bezwaarkostenvergoeding. Er was immers sprake van een fout gemaakt door de belastingdienst door de voorkoming niet te verwerken in de aangifte. Daarnaast zou je verwachten dat er wel een belletje gaat rinkelen bij de belastingdienst als een belastingplichtige uit het niets ineens een bedrag van tienduizenden Euro's moet betalen en dat in voorgaande jaren nooit het geval is geweest. Helaas is dit niet gebeurd en is ook geen verzoek om informatie gedaan alvorens een aanslag op te leggen.

Daarnaast moeten wij constateren dat het momenteel regelmatig voorkomt dat een verzoek om uitstel van betaling niet wordt behandeld. Hierdoor moeten wij regelmatig bezwaarschriften nabellen om te bevestigen dat uitstel daadwerkelijk wordt verleend. Dit kost onnodig extra tijd waarvoor we dus ook weer geen vergoeding krijgen.

Inmiddels zijn er al wel rechtzaken geweest, tot aan de Hoge Raad waarin is bepaald dat indien de belastingdienst toch aantoonbaar onzurgvuldig is geweest en er kan worden gesproken van een onrechtmatige daad dat de belastingdienst toch kan worden verplicht een kostenvergoeding toe te kennen, dus ook indien er sprake is van een voorlopige aanslag. De belastingdienst is echter erg star in de beoordeling en wijst per definitie alle verzoeken af. Deze afwijzing is dan weer een voor bezwaar vatbare beschikking, waartegen dus een bezwaarschrift kan worden ingediend en weer een bezwaarkostenvergoeding kan worden gevraagd.

Dus mijn voorstel is:

Ken een bezwaarkostenvergoeding toe indien er sprake is van een aantoonbare fout van de belastingdienst bij het opleggen van een voorlopige aanslag die het gevolg is van een ingediende aangifte en houd de huidige regels alleen in stand voor aanslagen die kunnen worden gewijzigd middels een eenvoudig verzoek zoals het betreft de aanslagen die betrekking hebben op het lopende jaar. Dit lijkt mij een rechtvaardigere behandeling van de belastingplichtige die vaak niets valt te verwijten.

Arjan Enneman
Managing Director Expatax BV
http://www.expatax.nl

Weekers pakt pseudo-expats aan - 30% regeling wordt gewijzigd

Vandaag in het nieuws, Weekers pakt pseudo-expats aan.


De staatssecretaris kondigt wijzigingen op de 30% regeling aan. Maar zijn deze wijzigingen ook terecht? Daarmee verschil ik met hem van  mening.

Blijkbaar is het staatsecretaris Weekers van Financien een doorn in het oog dat ook Nederlanders gebruik kunnen maken van de zogenaamde 30% regeling. Deze regeling beoogt te bewerkstelligen dat hoogopgeleiden uit het buitenland ervoor kiezen om in Nederland te komen werken en zo bij te dragen aan de kennis- en productontwikkeling binnen Nederland en dus de economische groei te bevorderen. Dit is nodig vanwege het tekort aan kenniswerkers in Nederland. Aan de regeling zijn diverse voorwaarden verbonden.


Zo moet het gaan om:


- een inkomende werknemer, dus een werknemer die vanuit het buitenland wordt aangetrokken,
- met specifieke kennis en ervaring
- die schaars is op de Nederlandse arbeidsmarkt.


Als aan deze voorwaarden wordt voldaan, waarbij per indiviueel geval voorwaarden kunnen worden gewaardeerd, dan kan de werknemer in aanmerking komen voor de 30% regeling. Hiervoor moet een verzoek worden ingediend bij de belastingdienst buitenland. Kort door de bocht gezegd komt het er dan op neer dat de werkgever 30% van het salaris kan toekennen als onbelaste vergoeding. Dit moet wel arbeidsrechtelijk worden geregeld.

Er zijn inmiddels al vele rechtzaken geweest over de 30% regeling dus een en ander is al ver uitgewerkt. Zo is er vaak discussie over de aanwezige vereiste specifieke kennis en ervaring. Dit jaar is bijvoorbeeld al door de rechter bepaald dat op basis hiervan een pijpfitter niet in aanmerking kwam voor de 30% regeling. Bij de beoordeling is het salaris niveau een indicatie, maar niet doorslaggevend.

In de voorwaarden is ook niet vermeld dat de werknemer een bepaalde nationaliteit moet hebben. Hij moet slechts uit het buitenland worden aangenomen. Dit lijkt mij logisch om discriminatie op basis van nationaliteit te voorkomen. Om het gebruik van de regeling enigszins te beperken is wel bepaald dat de werknemer ten minste 10 jaar buiten Nederland moet hebben gewoond (en niet in Nederland hebben gewerkt) aleer aanspraak op de regeling kan worden gemaakt. Hiermee vallen al veel Nederlanders buiten de regeling die tijdelijk in het buitenland verblijven.

Nu is er ophef ontstaan na een uitzending van RTL nieuws over het gebruiken van de 30% regeling door 2.000 Nederlanders. Vandaag kondige Staatssecretaris Weekers aan dit gebruik te willen aanpakken. Hij ziet deze Nederlanders als pseudo-expats en niet als echte expats waarvoor de regeling eigenlijk bedoeld is.

Wat zijn de voorgestelde wijzigingen?

  • Nederlandse werknemers moeten minimaal 25 jaar uit Nederland weg zijn geweest om in aanmerking te komen voor de regeling.
  • Expats moeten minimaal 150 kilometer van de grens wonen. Dat betekent dat grensarbeiders worden uitgesloten van de regeling.
  • Er gaat een inkomensgrens gelden van minimaal € 50.000 per jaar waardoor bepaalde beroepen uitgesloten zouden moeten raken.

Wat mij betreft raken deze wijzigingen kant nog wal. Dit is knip en plak wetgeving. Er wordt gedacht dat bepaalde personen onterecht gebruik maken van een regeling, dus worden de voorwaarden zo aangepast dat deze personen waarschijnlijk wel buiten de regeling zullen gaan vallen. Dat er daardoor andere personen buiten de regeling gaan vallen waar helemaal niet op wordt gemikt is dan pech.


Nederlandse werknemers moeten minimaal 25 jaar uit Nederland weg zijn geweest om in aanmerking te komen voor de regeling.


RTL nieuws vermeldt bijvoorbeeld te weten dat twee Nederlanders die zitting hebben in de Raad van Bestuur gebruik maken van de 30% regeling. So what zou ik willen zeggen. Waarom zouden zij geen gebruik mogen maken van de regeling? Mag dat niet omdat ze Nederlander zijn? Houdt Nederland in alle belastingverdragen net als de meeste landen in de wereld niet vast aan het zogenaamde woonplaatsbeginsel in tegenstelling tot het vaak verfoeide nationaliteitsbeginsel dat bijvoorbeeld door de Verenigde Staten wordt gebruikt? Nederland vindt dus woonplaats belangrijk om te bepalen of er belastingplicht in Nederland is, nationaliteit speelt daarbij geen enkele rol. Maar voor de 30% regeling zou nationaliteit ineens wel een rol gaan spelen.


Achter het gebruik van de 30% regeling door de genoemde Nederlandse bestuurders van Philips gaat zeker geen misbruik schuil. Zij hebben echt niet Nederland destijds verlaten met in het achterhoofd na tien jaar terug te keren naar Nederland om dan de 30% regeling te kunnen gaan gebruiken. Zij hebben Nederland verlaten omdat hun specifieke deskundigheid in een ander land werd gevraagd. Zij zijn de wereld rond gaan reizen, wie weet om nooit meer in Nederland terug te keren. Dat is ook het kenmerk van expats, zij reizen de wereld rond om steeds in een ander land te gaan werken, ze zien wel waar ze uitkomen. Om dan te beweren dat dit alleen geldt voor werknemers met een andere nationaliteit dan de Nederlandse is tegen de werkelijkheid.


Maar goed, bewezen worden kan dit niet, dus passen we de termijn maar aan van 10 jaar naar 25 jaar. Grote kans dat de genoemde Nederlandse bestuurders dan niet terug waren gekomen of alleen tegen een hogere beloning. Dus wat schiet Nederland er dan mee op? In plaats van Nederlandse kenniswerkers die nu in het buitenland zitten worden werkgevers gedwongen Niet-Nederlandse kenniswerkers te gaan zoeken in het buitenland. Discriminatie? Lijkt me wel.

Expats moeten minimaal 150 km van de Nederlandse grens wonen.


Dit is ook een geval van schieten met hagel, misschien raak ik wel wat. Zijn alle grensarbeiders gevluchte Nederlanders? Nee dus. Ik heb veel Belgen als klant die in Nederland komen werken. Moet ik tegen hen zeggen dat ze niet meer voor de regeling in aanmerking komen omdat ze in de verkeerde plaats wonen (misschien al heel hun leven)? In Eindhoven werken veel Belgische kenniswerkers. Moeten de bedrijven nu verder weg gaan zoeken? Wonen in Lommel, werken in Eindhoven, dat is een half uur rijden met de auto over een afstand van misschien 20 km. Nederland heeft liever dat ze 150 km gaan rijden of verhuizen naar Nederland. Niets zo interessant als een grensarbeider, Nederland heeft wel de lusten maar niet de lasten. Door grensarbeiders eenzijdig aan te pakken wordt niet alleen voorbijgegaan aan de vrijheid van verkeer van personen binnen de Europese Unie maar worden bedrijven ook gedwongen om verder weg te gaan zoeken en deze mensen daadwerkelijk naar Nederland te halen, daar waar er al druk op de woningmarkt is.

Er gaat een inkomensgrens gelden van € 50.000 per jaar.


Zoals gezegd is inkomen een indicatie van specifieke kennis en deskundigheid maar zeker geen voorwaarde. Een laagopgeleide kan ook zeker meer verdienen dan € 50.000. Schaarste speelt daarin een rol. Het lijkt wel alsof hierbij alsnog wordt aangesloten bij de kennismigrantenregeling die voor de IND geldt. Dus wat zal er gebeuren? Naar alle waarschijnlijkheid gaan inkomende werknemers nu aangepaste looneisen stellen. Was voorheen het standaardsalaris voor een bepaalde functie € 45.000, nu zal de kandidaat expat echter gaan eisen dat er minimaal € 50.000 zal worden betaald. Het bedrijfsleven zal dus worden geconfronteerd met hogere looneisen, het bedrijfsleven dat zijn hoop op de VVD heeft gevestigd maar van een koude kermis lijkt thuis te komen.


Verder geldt niet bij alle organisaties dat ze marktconform kunnen belonen. Er zijn bijvoorbeeld veel non profit instellingen die niet in staat zijn om dergelijke salarissen aan alle expats te betalen maar wel expats uit het buitenland moeten halen omdat ze wereldwijd opereren. Werd dit tot op heden nog toegestaan, na de wijziging zal dit niet meer lukken en worden charitatieve instellingen dus ineens geconfronteerd met een personeelstekort dan wel stijgende lasten. Beiden zijn in deze tijd zeker niet gewenst. De opmerking bij het nieuws werd nog gemaakt dat door de inkomensgrens bijvoorbeeld wokkoks en pijpfitters buiten de regeling worden gehouden, maar zoals gezegd heeft de rechter al meerdere malen bepaald dat deze personen onder de huidige voorwaarden al niet in aanmerking komen voor de regeling. Onlangs is de regeling nog geweigerd voor een internationale voetbaltrainer die naar Nederland werd gehaald omdat niet kon worden aangetoond dat er in Nederland geen gelijkwaardige trainers beschikbaar waren. De internationale trainer verdient nu zeker meer dan € 50.000 per jaar, dus wat stelt een inkomensgrens nu eigenlijk voor.

Dus ik ben van mening dat de voorgestelde wijzigingen de plank volledig mis slaan. Er is een grote mate van overkill aanwezig en mijn vraag is of de wijzigingen wel op de juiste veronderstellingen zijn gestoeld. Laten we Nederland interessant houden voor buitenlandse kenniswerkers. Dit is goed voor de Nederlandse economie, zorgt dat bedrijven hier groeien hetgeen weer goed is voor de werkgelegenheid en de Nederlandse schatkist. Bezuinigen op een detail kan leiden tot grotere negatieve consequenties. Dus staatssecretaris Weekers: bezint eer ge begint.

Arjan Enneman
Managing Director Expatax BV
http://www.expatax.nl